Ciemna strona mozaiki (II): Wybierz swoją!

Przed przystąpieniem do XMonad w stabilnej dystrybucji Debiana, zgodnie z obietnicą w poprzednim poście, Chcę zrobić nawias, abyśmy mogli dokonać dobrego wyboru i zaoszczędzić czas i pracować nad ustawieniem naszych biurek tak, jak chcemy. Zacznijmy więc od kilku ogólnych zaleceń.

Zanim zaczniesz

•  Przeczytaj instrukcję. Wiele razy popełniamy fatalny błąd, nie czytając podręczników. Prawie wszyscy menedżerowie kafelków powitają Cię ciepłym, pustym ekranem przy pierwszym uruchomieniu. Nie panikować. Jeśli dotarłeś już tak daleko i nie wiesz, co robić, naciśnij i wpisz tutaj man insert-your-window-manager. Wszystkie te, które próbowałem, zawierają bardzo przydatny opis, jak z nich korzystać. Aby powrócić do środowiska graficznego, naciśnij i gotowy. Chociaż powinieneś to zrobić przed uruchomieniem czegokolwiek.
•  Nie bój się terminala. Będziesz go używać bardzo często, do tego stopnia, że ​​prawie w każdym jest do niego skrót od początku. Polecam rxvt-unicode, wyjaśnię później.
•  Nie kopiuj i wklejaj plików konfiguracyjnych bez ich przeglądania. Jest to niezbędne, ponieważ te ustawienia są przeznaczone dla użytkownika, a nie dla Ciebie. Jednak ciekawą rzeczą jest uważne ich obserwowanie i sprawdzanie, co jest dla Ciebie przydatne. Polecam kopiowanie i wklejanie tylko wtedy, gdy są to bardzo małe pliki, ogólne lub fragmenty kodu.
•  Zrób to spokojnie. Środowisko prawie nie będzie pasować za pierwszym razem. Na pewno wystąpią błędy w menedżerze okien. Dlatego dbaj o bezpieczeństwo środowiska graficznego, które już masz, i upewnij się, że wiesz, jak wrócić do niego w sytuacji awaryjnej. Później wyjaśniam, jak to zrobić.

Czego będziemy potrzebować?

• Dowolna dystrybucja Linuksa. Jak dotąd, nieważne, tak dobrze.
• Edytor tekstu, najlepiej taki, który można uruchomić w terminalu.
• Emulator terminala. Wystarczy ten, który zapewniają środowiska graficzne.
• Wygrałeś 😀

Alternatywy

Teraz, gdy zaczyna się dobra rzecz, wybierzemy menedżera okien spośród nieskończonych szafek we wszechświecie. Odpowiedz więc na to pytanie, ale tylko jednym słowem: Co robisz na swoim komputerze?. Programy? Pływasz? Ty piszesz? Czy ty czytasz? Po udzieleniu odpowiedzi na to pytanie zalecam: poszukaj menedżera zaprogramowanego w języku programowania, którego używasz. Sprawdź również, czy menedżer jest dostępny w Twojej dystrybucji. Niektóre są tak nowe, że tak nie jest. Zaczynamy.

Fantastyczny

Oprawa: Luka

Za: Niesamowite wyewoluowało z DWM kilka lat temu. Począwszy od gałęzi 3, zaczął się konfigurować z Lua, bardzo potężnego języka rozszerzeń. Jest innowacyjny, ponieważ jako pierwszy wykorzystuje nowe biblioteki XCB ze szkodą dla Xlib. Ma silną społeczność użytkowników. Opierając się na Lua, otrzymujesz standardową bibliotekę i biblioteki innych firm, które rozszerzają jej funkcjonalność, takie jak widżety. Posiada własny system powiadomień, taki jak notify-osd; równie konfigurowalny w Lua. Obsługuje przyciski. Ma sporo układów domyślnej mozaiki.

Przeciwko: Wielu użytkowników nie mogło znieść przejścia na Lua. Pliki konfiguracyjne są duże i aby zmniejszyć ich rozmiar, musisz coś wiedzieć o Lua. Czasami masz problemy z Xcompmgr. Jeśli przerwiesz konfigurację, powrócisz do tej, która była domyślna, nie zachowa poprzedniej.

Uwagi: Nie używa wirtualnych pulpitów, jeśli nie etykiet. Można go skonfigurować tak, aby aplikacja działała na określonym tagu.

XMonada

Oprawa: Haskell

Za: Chociaż brzmi to pretensjonalnie, fakt, że został opracowany w Haskell, sprawia, że ​​jest mniej podatny na błędy i błędy ludzkie oraz jest niezwykle stabilny. Jeśli konfiguracja (w tym przypadku środowisko jest rekompilowana) nie powiedzie się, zachowuje poprzednią i wysyła wiadomość, że tak się stało. Pliki konfiguracyjne są minimalne i łatwe do zrozumienia. Dogaduje się prawie ze wszystkim.

Przeciwko: Głównym problemem jest zależność od Haskella. Pobranie go oznacza konieczność pobrania pakietu platformy haskell lub przynajmniej ghc, który jest trochę duży. Haskell może być (i jest) nieco tajemniczy, jeśli jesteś przyzwyczajony do imperatywnego i niefunkcjonalnego programowania (na przykład: idź i zrób to przeciwwskazane to jest to, idź to ocenić). O ile wiem, nie obsługuje przycisków. Domyślnie dostępnych jest kilka układów.

Uwagi: Można go łatwo skonfigurować, aby pasował do pełnego środowiska graficznego. Myślę, ale nie zapewniam cię, że trafia bezpośrednio do Gnome i Xfce. Wiele z jego rozszerzeń można zainstalować bezpośrednio z hackage, repozytorium Haskell, poprzez prostą instalację cabal, chociaż zajmuje to trochę czasu, ponieważ kompiluje je podczas pobierania.

To jest ten, którego zamierzam użyć jako przykładów przyszłych artykułów.

Subtelny

Oprawa: Rubin

Za: Używa Rubiego, więc jego konfiguracja jest mniej kłopotliwa. Ruby jest fajny i ma jasną składnię. Posiada własnego menedżera pakietów do instalowania podnajmu o nazwie sur. Szybko rośnie, co świadczy o jego jakości. Ma ścisły system tagów, jak niesamowity, ale bardziej wyrafinowany, może być przydatny dla niektórych. Jego domyślnym terminalem jest rxvt-unicode, więc wskaż Subtle; Cóż, większość z nich zostawia to nam i dobrze, że już to ma, jeśli zamierzasz go używać.

Przeciwko: Wydaje się, że nie ma wielu informacji dostępnych w naszym języku.

Uwagi: Oprócz ścisłego systemu tagów, używa innego systemu kafelkowania, opartego na siatkach. Nie testowałem go szczegółowo, aby w pełni to wyjaśnić, ale wydaje się, że dzieli obszar roboczy na domyślne obszary, zamiast pozostawiać go aplikacji, która go używa.

DWM

Oprawa: Poprzez nagłówek C i plik automake
Za: Jest jednym z legendarnych, ojcem Awesome i częścią ewolucyjnej linii stworzonej przez twórców bezsilnych narzędzi, zestawu narzędzi zaprojektowanych z myślą o większej użyteczności dla zaawansowanych użytkowników. Jeśli znasz dmenu i wiesz, o czym mówię.

Przeciwko: Osobiście tego nie próbowałem, więc nie mam żadnych skarg. Ludzie mówią o nim bardzo wysoko.
Uwagi: Wybierz się na wycieczkę po koszarach Bez ssania aby mogli zobaczyć, co robią.

Menedżer okien od podstaw

Oprawa: Własny plik konfiguracyjny

Za: Obsługuje kilka funkcji, które zwykle mogą oferować tylko programowalni menedżerowie, takich jak przyciski, podpisy i ikony, i ma lojalną, szybko rozwijającą się społeczność.

Przeciwko: Mała dokumentacja w naszym języku.

Uwagi: Jego nazwa wydaje się sprzeczna, ponieważ nie sugeruje, że budujemy nasze środowisko, a jedynie je konfigurujemy. Jest to podobne do definicji Awesome, struktury do tworzenia własnych menedżerów okien, ale ta jest.

Widmo (dawniej scrotwm)

Oprawa: Własny plik konfiguracyjny

Za: Działa dobrze po wyjęciu z pudełka, a plik konfiguracyjny jest wystarczająco zakomentowany, aby go skonfigurować. Ma swój własny pasek, na którym można wyświetlić dane wyjściowe określonego polecenia. To jest szybkie.

Przeciwko: Niektórzy mogą czuć się trochę puści, ponieważ brakuje pewnych rzeczy, które u innych menedżerów można osiągnąć programując coś prostego.

Uwagi: Jeśli nadal zastanawiasz się, dlaczego zmieniła się nazwa, spróbuj przeczytać w całości stare imię, jeśli uznasz za stosowne. Wiele osób wymyśliło również odniesienie do pewnej części najbardziej wysuniętej na południe męskiej anatomii.

KikutWM

Oprawa: Wspólne seplenienie

Za: Kolejny, który używa języka funkcjonalnego jako konfiguracji. Przydatne dla osób przyzwyczajonych do Emacsa Lispa.

Przeciwko: Nie próbowałem tego. więc nie wiem. Częściowo dlatego, że nie wiem nic o Lisp.

Uwagi: Nie ma nic do zauważenia poza ciekawym obrazem szczęśliwego użytkownika StumpWM, najwyraźniej bardzo szczęśliwego:

Nie ma więcej?

Oczywiście, że tak, ale ich nie znam lub przeszli mnie w tym przewodniku. Jest całkiem prawdopodobne, że język programowania, którego się uczysz (to znaczy, jeśli tak) został już użyty jako konfiguracja dla jednego z nich. Ale chociaż wszystkie są wytworem projektu, a nie natury, nie oznacza to, że nie podlegają wyścigowi o przetrwanie, a zatem istnieje wiele projektów porzuconych lub martwych, ponieważ nie mieli komu służyć i zaginęli w czasie. .

Inne uwagi i szybkie odpowiedzi

1.  Dlaczego rxvt-unicode? urxvt (tak się nazywa, ale pakiet nazywa się rxvt-unicode) to emulator terminala, który obsługuje 256 kolorów, rozszerzenia Perla, karty i tak dalej; bardzo przydatne, ponieważ aplikacje terminala używają schematów kolorów, łatwo konfigurowalnych w urxvt, do wyświetlania na ekranie; znacznie ułatwiając zadanie posiadania pięknego i ujednoliconego interfejsu.
2. Jak mogę czynić cuda dotshare.it? Jeśli znasz tę stronę, już obejrzałeś pliki konfiguracyjne altruistycznych ludzi, którzy je tam umieścili, nawet jeśli wydaje się, że robią to, aby się pochwalić. Wszystko sprowadza się do przejrzenia ich, uczenia się od nich, implementacji tego w menedżerze okien i trzymania kciuków, aby działało, zwłaszcza jeśli nie wiesz, co robisz.
3.  Jak przełączałeś się między biurkami?Zmodyfikuj plik

   ~ / .xinitrc

   tak, że jest jedna i tylko jedna linia, która mówi

   exec wstaw-tutaj-twój-wm

   Jeśli jesteś w Arch, może już to zrobiłeś, wystarczy zmienić linię, powiedzmy,

   wykonaj startxfce4

   a

   wykonaj xmonad

   Działa to z poleceniem startx lub slim. Jeśli masz już ekran dostępu, taki jak GDM lub KDM, już przynoszą coś do zmiany sesji.

4.  Czy edytor tekstu jest potrzebny? Ale oczywiście, że tak. Jeśli działa lepiej w terminalu, ponieważ kafelkowanie dobrze współgra z terminalem. Jeśli nie wiesz, który z nich, możesz zacząć od nano. Inne, które działają na terminalu, to Vi, Vim i Emacs, ale możesz potrzebować trochę szkolenia, aby właściwie je obsługiwać. Wszystkie są przywoływane po imieniu, nie ma z tym problemu.
5.  A ustawienia? W samą porę. Poza tym nie mogę podać konfiguracji, których szukasz dla każdego menedżera, po prostu dlatego, że nie mogę ich wszystkich użyć.

Wnioski

Jest w czym wybierać. Teraz tak, następnym razem, gdy się spotkamy, dokonam wyczerpującego opisu pliku xmonad.hs basic, general i inni, na stabilnym Debianie. Do zobaczenia.